محدودیت داینامیک رنج و عکاسی طبیعت

اتفاقی ناگوار است که وقتی صحنه ای پیش رویتان باشد، آسمان پر از ابر باشد و بخواهید منظره ای که پیش رو دارید را ثبت کنید، اما وقتی شروع به عکاسی می کنید می بینید که آسمان در عکس سفید می شود و آن چیزی که می بینید را نشان نمی دهد!  این که راه حل این قضیه چیست، موضوعی است که می خواهم در موردش صحبت کنم.
محدودیت داینامیک رنج در دوربین به این معناست که، دوربین فقط چند استاپ نوری اختلاف نور را می تواند ثبت کند، فرض کنید روبروی پنجره ای در حال عکس گرفتن هستید، با چشم که می بیند هم جزییات بیرون پنجره را می بینید و هم درون اتاق را، اما دوربین اینطور نیست اگر برای اتاق نورسنجی کنید، پنجره کاملا سفید می شود و اگر برای بیرون پنجره نورسنجی کنید، اتاق کاملا تاریک می شود، این که چشم این کار را درست انجام می دهد به این دلیل است که داینامیک رنج چشم بالاتر از دوربین است و می تواند این شدت اختلاف نوری را همزمان با هم ببیند. داینامیک رنج چشم در حدود 14 استاپ نوری است، اما یک دوربین دی اس ال آر نزدیک 7 استاپ نوریه (گاهی تا 8 هم می رسد) ، این بستگی به مدل دوربین و سنسورآن دارد، اما به هرحال آنچه را که دوربین می بیند با چشم یکی نیست، برای همین است که یک سبک عکاسی به نام HDR که مخفف  High Dynamic Range است به وجود آمده تا بتواند با استفاده از نرم افزار این مشکل را حل کند، در عکاسی اچ دی آر، ما از هر صحنه سه بار با تنظیمات مختلف (معمولی، روشن تر، تاریک تر) عکس می گیریم و با نرم افزار فتوشاپ یا فتوماتیکس، این سه عکس را با هم ترکیب می کنیم، به این صورت که تاریک ترین قسمتها از روشن ترین عکس، و روشن ترین قسمت ها از تاریک ترین عکس و قسمت های تون وسط هم از عکس میانه انتخاب می شود و نتیجه آن بسیار شبیه چیزی می شود که چشم می بیند حتی پر رنگ تر.