نیکون هم به رقابت برگشت ، رقابتی در جواب به دوربین 1DX Canon اما این بار با تفاوتهای زیاد ...نیکون برای ساخت این دوربین تصمیم گرفته که به جای تغییرات بزرگ ، ابزار طراحی اینفوگرافیک|مجموعه ای از تغییرات کوچک رو روی این دوربین انجام بده تغییراتی که خیلی وقتا واقعان بودنش کمک زیادی میکنه .

قابلیت فیلم برداری این دوربین انقدر ارتقا داده شده که دیگه canon یه رقیب جدی برای دوربین های 5D Mark II و   1DX داره .

سافت باکس ها همیشه در اندازه های مختلف برای ترکیب های نورپردازی مختلف ساخته میشه ، اما سوالی که پیش میاد این است که  اندازه سافت باکس چه تاثیری در کیفیت نور داره و کجا از سافت باکسهای مختلف استفاده میکنیم.
نور به دو دسته ی سافت و هارد تقسیم میشه ، نور هارد از یک منبع نقطه ای کوچک تابیده میشه و سایه های شدیدی به وجود میاره (مانند نور خورشید در ساعت  ۱۲ ظهر و هوای صاف) . نور سافت نوری است که از منبع نور بزرگتری تابیده میشه و سایه خیلی کم ایجاد میکنه ،در حقیقت نور سافت نور هاردیه که با انعکاس یا عبور از سطحی نقره ای یا سفید بزرگتری به نور سافت تبدیل میشه . به عنوان نمونه وقتی هوا ابری میشه و نور خورشید غیر مستقیم از پشت ابرها به زمین میرسه دیگه سایه ای وجود نخواهد داشت و نور از طریق ابر پخش تر میشه. وقتی نور پردازی میکنیم میتونیم از هر چیزی برای سافت کردن نور استفاده کنیم ، از دیواری سفید گرفته تا چتر سفید یا نقره ای یا سافت باکس یا حتی یه مقوای سفید. اما چرا سفید ؟ به دلیل اینکه رنگ سفید نور رو کامل بازتاب میکنه.  اگر از پارچه ای سفید  نازکی استفاده کنیم نور  ازش عبور میکنه اما میشکنه و زاویه بازتری پیدا میکنه.

زندگی نامه هانری کارته برسون عکاس فرانسوی

هانری کارته برسون، یکی از بزرگترین عکاس‌های زمان، یک مرد خجالتی بود که عکاسی لحظه‌ای (snap shooting) را بعنوان یک هنر امروزی و کلاس بندی شده معرفی کرد.

توانایی منحصر بفردش در ثبت «لحظه قطعی» (the decisive moment)، چشم دقیقش برای طراحی صحنه، شیوه منحصربفرد کارش و بیان ادبی اش در تئوری و عملی عکاسی٬ وی را بعنوان یک شخص افسانه‌ای در میان فتوژورنالیست‌های همدوره اش مطرح کرد

زندگینامه کارآفرینان موفق جهان (بنیانگذار kodak)

امروزه از «George Eastman» موسس کمپانی بزرگ «Eastman Kodak» به عنوان پدر صنعت عکاسی مدرن و نوین یاد می‌شود. او در سال 1854 در یکی از روستاهای «نیویورک» دیده به جهان گشود.

پدرش «George Washington Eastman» در همان سال دانشکده اقتصاد «Eastman» را در «Rochester» بنا کرد و چند سال بعد خانواده را برای زندگی در آن شهر به «Rochester» برد. در سال 1862 درست زمانی که دانشکده در حال شکل‌گیری و رشد خود به سر می‌برد، به ناگاه پدر خانواده از دنیا رفت و اندک سرمایه‌ای را برای آنها به ارث گذاشت.

ایزیس1980-1911

 ایزیس در سال 1911 در کشور کوچک لیتوانی واقع در شمال اروپا به دنیا آمد. نام کامل او (Israel Bidermanas) بود که بعد اً آنرا به Izis خلاصه نمود. در نخستین سالهای زندگی اش بود که به نقاشی علاقه مند شد.در سیزده سالگی مدرسه زبان عبری را ترک نمود و شاگرد یک عکاس شد. او یک بار آموزش دید و بعد سه سال با سرگردانی در چند کشور عکاسی کرد. وقتی به پاریس رسید جذب این شهر هنرمندان امپرسیونیست (1931) شد

لوئیس کارول

لوئیس کارول، نام مستعار چارلز لوتویج داجسن، استاد دانشگاه آکسفورد، ریاضی دان، عکاس، شاعر و نویسنده ی کتاب "آلیس درشگفت زار"، یکی از آثار ادبی ماندگار کودکان است.

چارلزلوتویج داجسن درسال ۱۸۳۲ در دارزبری چشایر انگلستان به دنیا آمد. چارلز نخست به مدرسه‌ی ریچموند و سپس به مدرسه‌ی راگبی در میدلندز رفت. چارلز دوران کودکی خود را با اختراع بازی های فکری برای خواهران و برادرانش و نوشتن شعرهای فکاهی و ویراستاری مجله های خانواده گذراند

.

نخستین عکاس ایرانی
نخستین مرد عکاس ایرانی را برخی پژوهشگران تاریخ عکاسی ایران شاهزاده ملک قاسم میرزا دانسته‌اند که به روش داگروتیپ بر روی صفحه نقره عکاسی می‌‌کرده است.و عده ای ناصرالدین شاه قاجار را نیز به سبب علاقه بسیار او به این فن، از آغاز گران ایرانی عکاسی برشمرده اند.شاه عکاسی را از عکاسی فرانسوی به نام "فرانسیس کارلهیان " که به همراه فرخ خان امین الدوله برای اموزش و ترویج عکاسی به ایران آورده شده بود،آموخت. اعتماد السلطنه در کتاب خاطراتش بارها به عکاسی توسط شاه اشاره کرده است. در آلبوم خانه کاخ گلستان نیز عکس‌های بسیاری موجود است که عکسبرداری آنها توسط ناصرالدین شاه انجام گرفته است.آقا رضا عکاسباشی، حسنعلی عکاس، آقایوسف عکاس،امیر جلیل الدوله قاجار، میرزا احمد صنیع السلطنه، ابوالقاسم ابن محمد تقی نوری، میرزا ابراهیم خان عکاسباشی، آنتوان خان سوریوگین و عبدالله قاجار از دیگر عکاسان پُرکار و نامدار دوران قاجار به شمار می‌‌آیند که نمونه آثار آنان در میان ابزار طراحی اینفوگرافیک|مجموعه‌های باقیمانده از دوران قاجار و نزد اشخاص، به فراوانی دیده می‌‌شود

آبلاردو موریلا (Abelardo Morell) عکاس هنری

آبلاردو موریلا در سال 1948 در کوبا متولد شد و دوران کودکی‌اش را در نیویورک آمریکا گذراند. وی تحصیل کرده کالج Bowdin و دانشگاه Yale است. عکس‌های آبلاردو تا به حال در گالری‌ها و موزه‌های معتبری چون موزه هنرهای مدرن Whitney، موزه هنر Metropolitan و موسسه هنر شیکاگو به نمایش در آمده است. وی همچنین مولف کتاب‌های چشم دوربین، دوربین در اتاق، چهره به چهره، camera obscura (اتاق تاریک)، ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب و کتابی از کتاب‌هاست.

عکس های آبلاردو به ما یادآور می‌شود که هنر عکاسی بیش از ابزار به نگاهِ هوشمندانه نیاز دارد و برخلاف گرایش‌های روزافزون به تکنولوژی‌های کامپیوتری، هستند هنرمندانی که با استفاده از ابزارهای قدیمی و روش‌های سنتی، عکس‌های خلاقانه‌ای را به ثبت می‌رسانند. آبلاردو مورل یکی از این هنرمندان است که با بهره برداری از اتاق تاریک -اولین ابزار ثبت تصویر- عکس‌های هنرمندانه ای را خلق کرده است.

انتخاب لنز مناسب برای عکاسی پرتره همیشه برای عکاسان آماتور سوال بوده ، قبل از اینکه به بررسی لنزهای مناسب برای عکس پرتره برسیم بگذارید لنزها رو به دو دسته تقسیم کنیم ، دسته اول لنزهای استاندارد و دسته ی دوم لنزهای جلوه های ویژه .
ابتدا به لنزهای استاندارد میرسیم ،همونطور که میدونید لنزهای زاویه باز دفرمه شدیدی داره ، طوری که هر چیزی که بهش نزدیک شه بزرگتر میشه پس استفاده از لنزهای واید اول از همه رد میشه به دلیل  دفرمه که تاثیر خیلی زیادی توی نحوه ی ثبت کردن تصویر داره ، دفرمه در لنز شبیه این میمونه که وسط تصویر لنز زوم داشته باشه ، هرچیزی که به لنز نزدیک تر باشه اندازش بزرگتر از حالت عادی میشه.

حالا اگه این لنز رو برای کار پرتره انتخاب کنید از هر آدمی عکس بگیرید تو حالت تمام قد  چون گردن و سر مدل به دوربین به نسبت از پاهاش نزدیک تره  قد مدل کوتاه تر به نظر میرسه و وقتی از زاویه پایین باشه پاهای مدل بزرگتر میشه و بلند تر به نظر میرسه ، اگر هم شات بسته باشه اندازه بینی و سر نسبت به کل بدن تغییر میکنه (هیچ کس ازدیدن  این عکس خوشحال نمیشه). اما این داستان دفرمه همیشه در مورد لنزهای واید صدق نمیکنه و ربط به فاصله هم داره . در حقیقت از یه فاصله ای به بعد دیگه این لنز ها  دفرمه ای نداره. وقتی مدل رو توی فاصله ۱۰ متری قرار بدید و روی عکس زوم کنید میبینید که دیگه دفرمه ای وجود نداره ولی مشکل اینه که  مدل توی کادری که دوربین در فاصله ۱۰ متری نسبت به سوژه هست خیلی قسمت کمی از کادر رو میگیره و مجبور به زوم کردن دیجیتالی و برش عکس میشیم کیفیت عکس پایین میاد ، در نتیجه سراغ لنز هایی با فاصله کانونی بالاتری باید بریم.