مرجع آموزش های رایگان - 96

تاحالا شده وقتی دارید عکاسی ماکرو میکنید خسته بشید از اینکه دوربین رو سه پایه باشه و مجبور باشید برای دیدن تصویر کلی دردسر بکشید ، یا اینکه بخواید از زاویه بالا عکس بگیرید اما چون نتونستید کادرتون رو ببینید عکستون عکس خوبی نشده باشه ، یا  وقتی تو طبیعت هستید بخواین دوربین رو جاسازی کنید و ۵۰ متر اونطرف تر بایستید و بهترین لحظه رو ثبت کنید اما نتونید ببینید الان چه اتفاقی داره میوفته ...
هاهنل این بار محصولی به اسم Inspire ساخته که هم یک ریموت برای عکس گرفتنه و هم فرستنده ای داره که به خروجی AV دوربین شما وصل میشه و تا ۶۰ متر تصویر لایو ویو دوربین رو براتون میفرسته ، بهترین لحظه رو میبینید و با فشردن دکمه ی خاکستری گیرنده عکس رو ثبت میکنید.
نمایشگر ۳.۵ اینچی گیرنده این امکان رو میده که خیلی راحت تصویر لنز رو ببینید ، حتی تنظیمات دوربین رو هم بتونید ببیند ، اگه دوربینتون لایو ویو نداره بازهم مهم نیست چونکه دوربین داخلی فرستنده تصویر رو از بالای دوربین براتون میفرسته .
از امکانات دیگر این دستگاه پشتیبانی از ۴ فرستنده اس ، بدین معنا که شما ۴ تا دوربین رو در ۴ جای مختلف کار میگذارید و فقط با یه گیرنده میتونید ۴ تا دوربین رو کنترل کنید و تصویر هاشونو مستقل از هم ببینید .

ممکنه اینو شنیده باشید که 2 سالی میشه که خیلی از مستند ، تله فیلم  و فیلمهای تبلیغاتی رو با دوربینهای عکاسی مثل 7D , 5D Mark II میسازن شایدم خیلی هاتون با همین دوربینها فیلم ساختین اما آیا دلیل اینکه چرا انقدر از این دوربینها استقبال شده رو میدونید یا نه ؟
در حال حاضر خیلی از فیلم سازهای دنیا دارن از این دو مدل دوربین برای فیلم سازی استفاده میکنن حتی BBC HD هم برای ساخت مستند هاش از 5D Mark II استفاده میکنه ، توی کشور خودمون هم چند فیلم سینمایی و تله فیلم هم با این دوربینها ساخته شده اما واقعا دلیلش چیه ؟ آیا یه دوربینی مثل EX3 سونی نمیتونه بهتر از این دوربینها باشه ؟

خیلی وقتا شاید پیش اومده براتون که تو مکانی خارج از استودیو یه لوکیشن خوب برای عکاسی پیدا کنید و بخواید از مدل هاتون توی اون لوکیشن عکس بگیرید ، اما حیف که برقی نیست که بشه باهاش نورپردازی کرد ، توی این مقاله میخوام راه کارای نورپردازی در لوکیشن رو بهتون نشون بدم.
اولین و ساده ترین راه استفاده از باطری مخصوص فلش های استودیویی هست که به تمام فلشهای استودیویی وصل میشن و برق ۲۲۰ ولت براشون تامیین میکنن اما این باطریها قیمت بالایی دارن اما قدرت بالایی هم دارن ، با هر بار شارژ میتونن بین ۳۰۰ تا ۵۰۰  بار  یه  فلش ۳۰۰ ژول رو شارژ کنن . مشکل دیگه ی این باطری ها وزن زیادشونه که حمل کردنشون رو سخت میکنه ، حتما برای استفاده از این سیستم نورپردازی احتیاج به دستیار خواهید داشت. توی عکس زیر یه نمونه خیلی قوی از این نوع باطری هارو میبینید که قیمتش در حدود ۲۵۰۰ دلار و وزن اون هم ۵ کیلوگرمه ، واقعا سنگینه ....

شرکت Adobe با منتشر کردن نسخه بتا لایتروم ۴ منتظر فیدبک شما عکاسهاس تا بتونه به زودی نسخه نهایی این برنامه رو به بازار عرضه کنه ، از قابلیتهای جدید این نرم افزر میشه به پردازش فوق العاده Shadow و Highlight و گسترش توانایی مدیریت و  پشتیبانی از ویدیوهای دوربین های DSLR اشاره کرد.در این نسخه از لایت روم کار بر روی داینامیک رنج عکس بسیار قوی تر شده و دیگه کنترل بیشتری روی Noise Reduction و Moire و White Balance خواهید داشت.جالبه که بسیاری از تنظیمات لایتروم برای عکسها این بار برروی فیلم های دوربین هم قابله اعماله و خروجی H264 هم بعد از تموم شدن کار میتونید از این برنامه برای به اشتراک گذاشتن  ویدیو ها در اینترنت بگیرید.

یکی از نکته های مهم بصری درعکاسی، استفاده درست از رنگ ها برای بالا بردن جلوه بصری است، اما از رنگ ها چطور می توان درانتقال بیشتر حس استفاده کرد ؟

اولین راه، استفاده از همرنگیه به اینگونه که رنگ لباس مدل و بک گراند را یک رنگ انتخاب کنید، اما با کمی اختلاف در تیرگی.

اما نکته ای که اینجا وجود دارد این است که هر رنگ حس خاص خودش را دارد .
مثلا رنگ آبی حس آرامش، پذیرفتن و تدبیر را دارد و رنگ قرمز حس قدرت و احساس شدید را به شخص می دهد.
پس این خیلی مهم است که حسی که می خواهید درون عکستان منتقل کنید با رنگی که ازش استفاده می کنید تناسب دارد یا خیر.
دومین راه استفاده از رنگ های هم جوار در دایره رنگی است، یک نگاهی به این دایره رنگی بیندازید.

به رنگ هایی که در دایره رنگی کنار هم قرار دارند، رنگهای هم جوار می گوییم، این رنگ ها می توانند از رنگهای گرم یا سرد تشکیل شده باشند، حسی که ایجاد می کنند هم متفاوت است، رنگهای سرد بیشتر حس آرامش و سکون را منتقل می کنند و رنگهای گرم حس انرژی و جنبش و حرکت را، اولین کاری که ما قبل از انتخاب رنگ بک گراند و لباس و آرایش مدل می کنیم، فکر کردن به این نکته است که حسی که می خواهیم درون عکس خود منتقل کنیم چه حسی است، به دو عکس زیر توجه کنید و ببینید که رنگ چطور روی حس عکس تاثیر می گذارد.

آزادی ... ، این چیزی است که عکاسی فشن رو برای خیلی از عکاس ها جذاب می کند .
درعکاسی فشن دیگر مشکل ما ژست و نور نیست، بلکه این بار با کلی ایده، تیم کاری و خلاقیت مواجه هستیم، در حقیقت تفاوت بین سبک پرتره و فشن هم در همین است که عکس های فشن بر خواسته از وهم و خیال می باشند .
شاید روزها، هفته ها و ماهها به موضوعی فکر بشه، و بعد زنده بشود و به تصویر کشیده شود، اما همیشه هم نباید مفهومی به دنبال عکس فشن باشد ، خیلی از عکس های فشن ملزم استایل کلی، فرمه و خیلی های دیگر حس و احساسات هستند، اما چیزی که توی این سبک عکاسی اهمیت دارد این است که هیچ قانونی وجود ندارد و نخواهد داشت ...
شکستن قانون گاها نتیجه کار را بهتر هم می کند، به عنوان مثال همه ما (جمعیت عکاسان) یاد گرفتیم که در کادر بندی، وسط بستن کادر و قرار دادن سوژه درست در وسط کادر کار درستی نیست و بهتراست از نقاط طلایی استفاده کنیم، اما در عکاسی فشن این قانون اصلا اهمیتی ندارد و اگر دقت کنید در بیشتر کادر بندی ها، سوژه در مرکز تصویرقرار می گیرد .
حتی زاویه و نورپردازی ای که استفاده می شود، می تواند کلا متفاوت باشد و حتی بر خلاف قانونها، در اصل عرف شکنی در این سبک خیلی رایج است .

بسیار لذت بخش است وقتی می توانید عمق میدان را از هر سمتی که  می خواهید محدود کنید، دیگر فقط داخل پشت زمینه و پس زمینه محدود نمیشود، چپ، راست، بالا و پایین، فقط لنز را باید بچرخونید به سمتی که می خواهید ! 4-5 سالی از معرفی لنز بیبی گذشته است اما این لنز با اینکه وارد ایران شد زیاد جایگاه خوبی برای خودش درست نکرد، البته این هم از لطف اطلاع رسانی شرکت نورنگاراست که این لنز را به جای اینکه معرفی کند، پشت ویترین گذاشتند و فروختند، این لنز یکی از ابزار هایی می باشد که با آن می توان خلاقانه عکس گرفت و چشمان مخاطب را دقیقا به سمت سوژه برد و جلوه خارق العاده ای خلق کرد، عملکرد این لنز شبیه لنزهای تیلت شیفت است و با حرکت کردن به سمت چپ و راست یا بالا و پایین به دلیل اینکه عمق میدان همیشه موازی با تصویر لنز اتفاق می افتد، عمق میدان را از چپ و راست یا بالا و پایین می تواند محدود کند. به تصویر زیر توجه فرمایید    :

اتفاقی ناگوار است که وقتی صحنه ای پیش رویتان باشد، آسمان پر از ابر باشد و بخواهید منظره ای که پیش رو دارید را ثبت کنید، اما وقتی شروع به عکاسی می کنید می بینید که آسمان در عکس سفید می شود و آن چیزی که می بینید را نشان نمی دهد!  این که راه حل این قضیه چیست، موضوعی است که می خواهم در موردش صحبت کنم.
محدودیت داینامیک رنج در دوربین به این معناست که، دوربین فقط چند استاپ نوری اختلاف نور را می تواند ثبت کند، فرض کنید روبروی پنجره ای در حال عکس گرفتن هستید، با چشم که می بیند هم جزییات بیرون پنجره را می بینید و هم درون اتاق را، اما دوربین اینطور نیست اگر برای اتاق نورسنجی کنید، پنجره کاملا سفید می شود و اگر برای بیرون پنجره نورسنجی کنید، اتاق کاملا تاریک می شود، این که چشم این کار را درست انجام می دهد به این دلیل است که داینامیک رنج چشم بالاتر از دوربین است و می تواند این شدت اختلاف نوری را همزمان با هم ببیند. داینامیک رنج چشم در حدود 14 استاپ نوری است، اما یک دوربین دی اس ال آر نزدیک 7 استاپ نوریه (گاهی تا 8 هم می رسد) ، این بستگی به مدل دوربین و سنسورآن دارد، اما به هرحال آنچه را که دوربین می بیند با چشم یکی نیست، برای همین است که یک سبک عکاسی به نام HDR که مخفف  High Dynamic Range است به وجود آمده تا بتواند با استفاده از نرم افزار این مشکل را حل کند، در عکاسی اچ دی آر، ما از هر صحنه سه بار با تنظیمات مختلف (معمولی، روشن تر، تاریک تر) عکس می گیریم و با نرم افزار فتوشاپ یا فتوماتیکس، این سه عکس را با هم ترکیب می کنیم، به این صورت که تاریک ترین قسمتها از روشن ترین عکس، و روشن ترین قسمت ها از تاریک ترین عکس و قسمت های تون وسط هم از عکس میانه انتخاب می شود و نتیجه آن بسیار شبیه چیزی می شود که چشم می بیند حتی پر رنگ تر.